கத்தோலிக்க ஆசிரமங்கள்: உள்-கலாச்சாரமயமாக்கல், மதங்களுக்கு இடையிலான உரையாடல், இறையியல் ஒப்பீடுகள் (3)!

கத்தோலிக்க ஆசிரமங்கள்: உள்–கலாச்சாரமயமாக்கல், மதங்களுக்கு இடையிலான உரையாடல், இறையியல் ஒப்பீடுகள் (3)!

Inter religious dialogue

கரூரில் இன்னொரு “சாந்திவனம்‘ ஆசிரமம்: கரூரிலேயே இன்னொரு சாந்திவனம் இருப்பது வியப்பாக இருக்கிறது. “மனநலம் குன்றியோருக்கு தேவை ஆதரவே; அனுதாபம் அல்ல’ என்ற நோக்கில், கரூர் மாவட்டம் தோகமலை அருகே புழுதேரியில் மனநல காப்பகம் ஒன்று இயங்குகிறது[1] என்று தினமலர் இவ்விவரங்களைக் கொடுக்கிறது. கன்னியாகுமரி – காஷ்மீர் தேசிய நெடுஞ்சாலை, கரூர் வழியாக செல்கிறது. வடமாநிலங்களை சேர்ந்த பல வாகனம் கரூரை கடந்து செல்வதால், பல இடங்களை சேர்ந்த மனநிலை பாதிக்கப்பட்டவர்கள், லாரியில் இங்கு இறக்கிவிடப் படுகின்றனர். லாரி டிரைவர்களுக்கு கணிசமான தொகை கிடைப்பதால், இந்த நிகழ்வு தொடர்கிறது. இதனால், கரூர் சாலைகளில் மனநிலை தவறியவர்களை காண்பது வாடிக்கையாவிட்டது. நெருங்கவே அச்சப்படும் வகையில் ஆக்ரோஷமாகவும், அருவருப்பாகவும் உள்ள இவர்களை மனிதாபிமானத்துடன் கவனிக்கும் பொறுப்பை, புழுதேரி “சாந்திவனம்’ அமைப்பினர் ஏற்றுள்ளனர். சாலையில் திரியும் மனநிலை பாதித்தவர்களுக்கு அடைக்கலம், சிகிச்சை மற்றும் மறுவாழ்வு அளிப்பதுடன், பலரை அவர்களுடைய உறவினர்களிடமே சேர்க்கும் கடமையையும் சாந்திவனத்தினர் செய்கின்றனர்.

சச்சிதானந்த ஆசிரமம் – நுழைவு

மக்களின் ஆதரவுடன் நடக்கும் சாந்தி ஆசிரமம்: “சாந்திவனம்’ அமைப்பாளர் டாக்டர் ராமகிருஷ்ணன் கூறியதாவது[2]: மனநிலை பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு சிகிச்சை அளிக்கும்போது, மறுவாழ்வு ஏற்படுத்த அமைப்பு துவங்கினோம். இந்நிலையில், ஏர்வாடியில் மனநிலை பாதிக்கப்பட்டோர் பாதிக்கப்பட்டது அறிந்து, காப்பகம் அமைக்க தீர்மானித்தேன். டாக்டர் கலையரசன் மற்றும் நண்பர்கள் உதவியுடன், தோகமலை அருகே புழுதேரியில் ஐந்து ஏக்கர் பரப்பளவில் காப்பகம் அமைத்தோம். இதுவரை 200க்கு மேற்பட்டோர் சிகிச்சை அளிக்கப்பட்டனர். ஐந்துக்கு மேற்பட்ட டாக்டர்கள் சிகிச்சை அளிக்க காப்பகம் வருகின்றனர். இதுமட்டுமல்லாது “சாந்திவனம்’ பரிந்துரைக்கும் நபருக்கு, திருச்சியில் உள்ள டாக்டர்கள் கட்டணமின்றி சிகிச்சை அளிக்கின்றனர். கரூரில் பொறுப்பில் இருந்த அனைத்து கலெக்டர்களும் முழு ஆதரவு அளித்துள்ளனர். கரூர் அரசு மருத்துவமனையில் இருந்து மருந்து கிடைக்க உதவியுள்ளனர். கடந்த சில ஆண்டுகளுக்கு முன், சாந்திவனத்தில் இறந்த நோயாளி ஒருவருக்கு, ஜாதியின் பெயரால் தகனம் செய்ய இடமளிக்காமல் பகுதி மக்கள் எதிர்ப்பு தெரிவித்தனர். இதையறிந்த அப்போதைய கலெக்டர் வெங்கடேஷ், உடனடியாக நடவடிக்கை எடுத்ததுடன், சாந்திவனம் அருகில் மயானத்துக்கு அரை ஏக்கர் நிலமும் அளிக்க உத்தரவிட்டார். அரசு தரப்பில் எந்த உதவியும் இல்லாமல், மக்கள் நன்கொடை மூலமாக சாந்திவனம் நடத்தப்படுகிறது. மத்திய அரசின் உதவி கோரி, சமூகநலத்துறை மத்திய இணை அமைச்சர் நெப்போலியனிடமும் கோரிக்கை அளித்தோம். இவ்வாறு அவர் கூறினார்.

சச்சிதானந்த ஆசிரமம் – பழைய நுழைவு வாயில்-மூடப்பட்டுள்ளது

பேட் கிரிபித்ஸின் சாந்திவனம் உருவானது: ஆலன் ரிச்சர்ட் கிரிபித்ஸ் [Alan Richard Griffiths] என்ற ஆங்கிலேயர் 1955ல் இந்தியாவிற்கு வந்து பெங்களூரில் கெங்கேரி என்ற இடத்தில் தங்கினார். அங்கு நடப்பவை எல்லாம் அதிகமாக மேற்கத்தைய பாணியில் இருப்பதாக கேரளாவுக்குச் சென்று, அங்கு பிரான்சிஸ் ஆச்சார்யா என்ற பெல்ஜிய நாட்டுப் பாதிரியுடன் சேர்ந்து, கிறிஸ்திய சந்நியாச சமாஜ், குரிசமல ஆசிரமம் ஆரம்பித்தார். இது சிரிய சடங்குகளைக் கொண்ட சிரிய-மலங்காரா கத்தோலிக்க சர்ச்சைச் சேர்ந்ததாகும். அப்பொழுதுதான் காவியுடை அணிந்து கொண்டு, தயானந்த என்று கிறிஸ்தவ சாமியாராக மாறினாராம். இவர் கத்தோலிக் பிஷப் கான்பரன்ஸ் அமைப்பில் உள்-கலாச்சாரமயமாக்கல் மற்றும் மதங்களுக்கு இடையிலான உரையாடல் வேலைகளுக்கு பொறுப்பாளராக இருந்தார். 1968ல், இந்த சச்சிதானந்த ஆசிரமத்திற்கு வந்தார். இது பிரெஞ்சு பெனிடிக்டைன் கத்தோலிக்கப் பிரிவைச் சேர்ந்த பாதிரி டாம் ஹென்றி லெ சாக்ஸ் [the French Benedictine monk Abhishiktananda, Dom Henri Le Saux, OSB (1910-1973)] மற்றும் இன்னொரு பிரெஞ்சுக்காரரான ஜூல்ஸ் மோன்சானின் [Jules Monchanin (1895-1957)] என்பவருடன் சேர்ந்து 1950ல் இதனைத் தொடங்கினார். டாம் ஹென்றி லெ சாக்ஸ் மற்றும் ஜூல்ஸ் மோன்சானின் முறையே அபிஷேகானந்த மற்றும் பரம அருப்யனந்த என்று தம்மை அழைத்துக் கொண்டனர். ஜூல்ஸ் மோன்சானின் / அபிஷேகானந்த இதனை 1938ல் ஆரம்பித்தார் என்று விகிபிடியா இன்னொரு இடத்தில் குறிபொபிடுகின்றது. வெயின் ராபர்ட் டீஸ்டேல் [Wayn Robert Teasdale] பேட் கிரிபித்ஸின் நெருக்கமான நண்பராக இருந்துள்ளார். 1957ல் மோன்சானின் இறந்ததும், லெ சாக்ஸ் பொறுப்பை ஏற்றுக்கொண்டார். கிருத்துவயியலைக் கற்றுத் தேர்ந்த தயானந்த இந்து-கிருத்துவ உரையாடல்களைப் பற்றி 12 புத்தகங்களை எழுதித் தள்ளினார். அதனால், சாமி தயானந்த என்றழைக்கப் பட்டார்.

சச்சிதானந்த ஆசிரமம் – 2009-10 மாற்றிக் கட்டப்பட்ட கோவிலில் கர்ப்பகிருகம்.அருகில்

சுதந்திரத்திற்குப் பிறகு மதமாற்ற முறைகளை மாற்றிக் கொண்ட ஆங்கிலேயர்: சுதந்திரத்திற்கு முன்பு, ஆங்கிலிகென் சர்ச் ஆப் இந்தியா [Anglican Church of India (ACI)] சுதந்திரமாக செயல்பட்டு வந்தன. சுதந்திற்குப் பின்பு, ஆங்கிலேயர்க் கிருத்துவர்கள், மதம் மாறிய இந்தியக் கிருத்துவர்களுடன் “யுகாரிஸ்ட்” என்ற மாமிசம் சாப்பிடுவது மற்றும் மது குடிப்பது போன்ற பலி-சடங்குகளில் பங்கு கொள்ள, பாரம்பரிய ஆங்கிலிகன் கிருத்துவர்கள் அதனை விரும்பவில்லை. பலியில் உபயோகப்படுத்தப் படும் அப்பம் மற்றும் வைன்/மது முதலில் தலைமை பூஜாரி எச்சில் சேய்து மற்றவர்களுக்கு கொடுக்கும் விசயத்தில் பிரச்சினை ஆரம்பித்தது. பிறகு, அப்பம் மற்றும் வைன்/மது, ஏசுவின் சதை மற்றும் ரத்தமாக மாறுகின்றன என்று நம்புவதிலும், வேறுபாடு ஏற்பட்டது. உண்மையில் அவ்வாறு மாறுகிறது என்று நம்பவேண்டும் என்று அடிப்படைக் கிருத்துவம் நம்பவேண்டும் என்று பிடிவாதமாக இருந்தது. ஆனால், உள்ளூர் கிருத்துவர்கள் அவ்வாறாக நம்புவதில்லை. போச்சுகீசியர்களால் நுழைக்கப்பட்ட சடங்குகளையும் அவர்கள் ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை[3]. கேரளாவில், சிரிய கிருத்துவர்கள் மீது வாடிகன் தனது அதிகாரத்தை சுமத்துவதையும் அவர்கள் விரும்பவில்லை[4]. கேரள கிருத்துவப் பிரிவுகள் பலமுறை உச்சநீதிமன்றம் வரை வழக்குத் தொடுத்து சண்டைப் போட்டுள்ளனர்[5]. இவ்வாறு, இறையியல் மற்றும் இனபாகுப்பாடு விசயங்களில் ஒத்துப்போகாத நிலைகளை மறைத்து வேறுவிதமாக திரிபு வாதங்கள் கொடுக்கப்பட்டன.

INCULTURATION OPPOSED BY SOME CHRISTIANS

இறையியல் பிரச்சினைகள், உள்–கலாச்சாரமயமாக்கல், மாறும் முறைகள்: சென்னையில், ஆங்கிலேயர்கள் கோட்டை மற்றும் சுற்றியுள்ள இடங்கள், விடுகள், தெருக்கள், வழிபாடு கூடங்கள், எல்லாவற்றையுமே வெள்ளையர் மற்றும் கருப்பர் உபயோகப்படுத்தப் படும் நிலையில் தான் வைத்தனர்[6]. இதனால், இந்தியா சுதந்திரம் பெற்ற பிறகு, அவர்கள் ஆகஸ்ட்.14, 1964ல் தனியாக இந்திய ஆங்கிலிகென் சர்ச் என்பதனை ஆரம்பித்தனர். அதனால், 1947ல் சர்ச் ஆப் சவுத் இந்தியா [the Church of South India (CSI)] என்று செப்டம்பர்.27, 1947 அன்று தனியாக ஆரம்பிக்கப்பட்டது. அதில் ஆங்கிலிகென், பாப்டிஸ்ட், பேஸல் மிஷன் மற்றும் பிரெஸ்பிடேரியன் [Anglicans, Baptists, Basel Mission, Lutherans and Presbyterians] முதலிய பிரிவுகள் அடங்குவர். இவையெல்லாம் இறையியல் ரீதியில் இருந்தாலும், சொத்துக்களைப் பகிர்ந்து கொள்வதில் தகராறுகள் இருந்தன. 1947லேயே இந்திய கம்பெனி சட்டத்தின் கீழ், ஒரு கம்பெனியாக [in 1947 the Church of South India Trust Association (CSI-TA) was registered as a company] பதிவு செய்யப்பட்டது. ஆனால், சொத்துக்கள் சண்டை சமீபத்தில் கூட நடந்து, நீதிமன்றத்திற்குச் சென்றது[7]. கேரளா மற்றும் இதர மாநிலங்களிலும் இப்பிரச்சினை சொத்து, பணம், பதவி போன்ற விவகாரங்களில் ஆரம்பித்தாலும், இறையியல் பூச்சு கொடுத்து தப்பித்துக் கொள்ளப் பார்ப்பார்கள். பிறகு, சுதேசி சர்ச் இயக்கம் போன்றவற்றை ஆரம்பித்து, இந்துமுறைகளில் கிறிஸ்து, மேரி முதலியவர்களை வணங்க ஆரம்பித்தனர். அதாவது, அத்தகைய முறைகளை செய்ய அனுமதித்தது.

INCULTURATION OPPOSED BY SOME CHRISTIANS

இந்திய காலாச்சாரத்தை வைத்துக் கொண்டு, கடவுளை மாற்றிய கிருத்துவர்கள்: வெள்ளை கிருத்துவர்களுக்கு உயர்ந்த அந்தஸ்து கொடுக்க வேண்டும், அதே நேரத்தில் உள்நாட்டு கிருத்துவர்களுக்கும் மதிப்பு கொடுக்க வேண்டும் என்ற நிலையில், கலாச்சாரம், பண்பாடு, நாகரிக போன்ற காரணிகள் குறுக்கிட்டன. இதனால், கலாச்சாரத்தை முக்கியமான காரணியாகக் கொண்டு, கிருத்துவர்களான மாறிய இந்துக்களை, அப்படியே அவர்களது கலாச்சாரத்திலேயே இருக்க அனுமதிக்கப்பட்டனர். பெண்கள் ஜாக்கெட்-புடவை அனிவது, தலைமுடித்து பூவைத்துக் கொள்வது, நெற்றியில் பொட்டு வைத்துக் கொள்வது, தாலி-நகை அணிவது, என்று எல்லாமே அனுமதிக்கப்பட்டன. ஆனால், கடவுளை மட்டும் மாற்றினர். ஆங்கிலேயர் 1947ல் சுதந்திரம் கொடுத்த உடனே, சமய ரீதியில், இந்தியாவைக் கட்டுப்படுத்த திட்டமிட்டனர் என்று தெரிகிறது. இதனால், கிருத்துவ பாதிரிகளை, இந்துமதத்தை, கிருத்துவமதத்துடன் ஒப்பிட்டு, ஆராய்ச்சி செய்ய ஆரம்பித்தனர். ஒரு பக்கம் இந்துமதத்தை உயர்வாக பேசுவது, மறுபுறம் அதனைக் கடுமையாகத் தாக்குவது என்ற முறையில் செயல்பட்டுவருகின்றனர். இந்துமதத்தை அப்படியே காப்பியடித்து, இந்துக்களை ஏமாற்றி, மதம் மாற்ற வேண்டும் என்பதுதான் இந்த கத்தோலிக்க ஆசிரமங்களின் நோக்கம். இவ்வித ஆராய்ச்சியில், சைவம் மற்றும் வைணவம், தனித்தனியாக எடுத்துக் கொள்ளப்பட்டன. ஏற்கெனவே ஆரிய-திராவிட பிளவு இருப்பதை அவர்கள் அறிந்தாலும், அதனைக் குறிப்பிடாமல், சமஸ்கிருதம்-தமிழ் முறையில் அணுகினார்கள்.

சச்சிதானந்த ஆசிரமம் – ஐந்து கல்லறைகள்

1969ல் கத்தோலிக்க பிஷப் கான்பரன்ஸ் ஆப் இந்தியா (CBCI), சர்ச்சுகளை இந்துமயமாக்கும் முறையில் என்ற பெங்களுரின் ஆர்ச்-பிஷப் மற்றும் லிடர்ஜி கமிஷனின் (Liturgy Commission) தலைவருமான டி.எஸ். லூர்துசாமி (D. S. Lordruswmy) மிக்கவேகமாக செயல்பட்டார். டி.எஸ். அமலோர்பவ தாஸ் (D. S. Amalopavadass) என்ற தனது சகோதரை அதில் ஈடுபடும் படி ஊக்குவித்தார். இந்த டி.எஸ். லூர்துசாமி கார்டினல் ஆகி, இப்பொழுது போப்பாகி விட்டார். வாடிகனுடைய ஏப்ரல்.25, 1969 தேதியிட்ட ஆணை எண்.82/69ன்படி, ஏற்றுக்கொள்ளப்பட 12 வழிபாட்டு முறைகளில், சர்ச்சுகளில் கடைபிடிக்கலாம் என்றுள்ளது.  விக்டர் குலந்தை (Victor J. F. Kulanday) உயிரோடிருக்கும் வரை இந்த “சர்ச்சுகளை இந்துமயகாக்கும் முறை”களைத் தீவிரமாக எதிர்த்து வந்தார். இப்பொழுது, மைக்கேல் பிரபு என்பவர் தனது இணைதளத்தில் இம்முயற்சிகளைக் கண்டித்து வருகிறார்[8].

சச்சிதானந்த ஆசிரமம் – பால் நெருங்கிய தோற்றம்

© வேதபிரகாஷ்

13-05-2015

[1] http://www.dinamalar.com/news_detail.asp?id=44793&Print=1

[2]  தினமலர், மனநலம் குன்றியவர்களுக்கு ஆதரவு : களப்பணியில் “சாந்திவனம்‘ சாதிப்பு, ஜூலை.22, 2010:02:59.

[3] Moran Mar Basselios Catholicos v. Thukalan Paulo Avira & others (1958 K.L.T.721) = AIR 1959 SC 31 ; http://indiankanoon.org/doc/37282232/

[4] Supreme Court of India – Most. Rev. P.M.A. Metropolitan & … vs Moran Mar Marthoma & Anr on 20 June, 1995, Equivalent citations: 1995 AIR 2001, 1995 SCC Supl. (4) 286, Author: R Sahai, Bench: Sahai, R.M. (J,   http://indiankanoon.org/doc/634316/

[5] Supreme Court of India – Moran Mar Basselios Catholicos … vs The Most Rev. Mar Poulose … on 21 May, 1954, Equivalent citations: 1954 AIR 526, 1955 SCR 520, Author: B Jagannadhadas ,Bench: Jagannadhadas, B. http://indiankanoon.org/doc/1864509/

[6]  பிளாக் டவுன் / தெரு மற்றும் ஒயிட் டவுன் தெரு என்ற பாகுபாடு இருந்தது. சர்ச்சுகளில் இந்தியர்கள் நிற்க தனி இடம் ஒதுக்கப்பட்டது.

[7] The Madras High Court ruled this week that the Church of South India Trust Association (CSI-TA) is a company registered under the Companies Act, and that the Registrar of Companies (RoC) is entitled to invoke the provisions of the Companies Act by calling upon CSI-TA to produce documents for inspection under Section 209A of the Act.

http://articles.economictimes.indiatimes.com/2012-04-01/news/31266997_1_csi-church-of-south-india-ta

[8] http://ephesians511blog.com/category/hinduisation-of-the-catholic-church-in-india/

Advertisements

கத்தோலிக்க ஆசிரமங்கள்: உள்-கலாச்சாரமயமாக்கல், மதங்களுக்கு இடையிலான உரையாடல், இறையியல் ஒப்பீடுகள் (2)!

கத்தோலிக்க ஆசிரமங்கள்: உள்–கலாச்சாரமயமாக்கல், மதங்களுக்கு இடையிலான உரையாடல், இறையியல் ஒப்பீடுகள் (2)!

vatican council II

கிருத்துவமதம், மற்ற மதங்களில் உள்ள நல்ல விசயங்களை விடாது: கிருத்துவமதம், மற்ற மதங்களில் உள்ள நல்ல விசயங்களை விடாது, அவற்றை எடுத்துக் கொள்ளும் என்ற விதத்தில், அவர்களது வாதம் இருந்தது[1]. மற்ற மதங்களில் உள்ள நல்லவை மற்றும் புனிதமானவற்றை கத்தோலிக்க மதம் மறுக்காது. பல விதங்களில் வேறுபட்டிருந்தாலும், உண்மையுடன் மனிதர்களுக்கு ஞானத்தை அளிப்பதாக இருந்தால், அத்தகைய தத்துவ-ஞானங்களை விசுவாசத்துடன் மதிக்கிறது என்ற பீடிகையுடன் தனது திட்டத்தை அறிவித்தது. அதாவது, மத-யதேச்சதிகாரம் கொண்ட முறையில், அகம்பாவத்துடன் அத்தகைய வாதத்தினை வைத்துள்ளது தெரிந்தது. மற்ற மதங்களில் நல்லது இருக்கின்றன, எனும்போது, கிருத்துவமதத்தில் அவை இல்லை என்றாகிறது. பிறகு, உண்மைகள் எந்த மதத்தில் இருக்கின்றனவோ, அம்மதத்தைப் பாராட்ட வேண்டும், போற்ற வேண்டும், மாறாக, இந்துமதநூல்களை ஆராய்ச்சி செய்துவிட்டு, இந்துக்கள் நம்பும் “பரப்பிரம்மம்” தான் ஏசு, “மறைந்துள்ள கிறிஸ்து” என்றெல்லாம் விளக்கம் கொடுப்பதிலிருந்து, அவர்களது மதமாற்றம் திட்டம் தான் வெளிப்படுகிறது.

Bede Ashram – temple – Peter one side

இறையியல் திரிபுவாதங்கள்: மேலும், இங்கு ஒரே ஒர் உதாரணம் கொடுக்கலாம். விக்டர் குலந்தை என்ற கத்தோலிக்க அடிப்படைவாத, மதவாத கிருத்துவர் தமது நூலில், சிவன் பார்வதியைப் புணரும் போது, வெளிப்பட்ட சப்தம் தான் ஓம் என்று விளக்கம் அளித்துள்ளார். பிறகு அந்த சப்தம் தான், ஜான் குறிப்பிட்ட ஓம் என்ற வார்த்தை, அந்த வார்த்தைதான், மாமிசம் ஆனது, அதுதான் ஏசு என்று பேட் கிரிபித் போன்றவர்கள் எப்படி விளக்கம் கொடுக்கிறார்கள் என்று தெரியவில்லை. கிருத்துவ நம்பிக்கையின் படி, ஜேஹோவாவின் ஆவி (Holy spirit) மேரியின் மீது வந்திறங்கி, அவளது கருப்பையில் நுழைந்ததால், அதிசயமாக, யாருடைய ஆணின் புணர்ச்சி இல்லாமலேயே கருவுற்று ஏசுவைப் பெற்றேடுத்தாள் என்றுதான் உள்ளது. இதனை “பரிசுத்தமான கருவுற்றத் தன்மை” [இம்மாகுலேட் கன்சப்ஸன், Immaculate conception] என்று அபாரமாகப் புகழ்கிறார்கள். இதனை மறுப்பவன் கிருத்துவன் ஆகமாட்டான்.

Bede Ashram – temple – Benedinct another side

மோசடி உரையாடல்களும், ஆதாரங்களை அழித்தலும், கட்டுக்கதைகளை உருவாக்குதலும்: மேலும் கடந்த 300 ஆண்டுகளில் அவர்களது செயல்கள் இந்து மதத்தினை மதித்தாக இல்லை. பெஸ்கி (Beschi) என்ற பாதிரி, சிவப்பிரகாசர் (1680-1746) இயற்றிய “ஏசுமதநிராகரணம்” மற்றும் “ஏசுமதகண்டனம்” போன்ற நூல்களை, வலுக்கட்டாயமாகக் கைப்பற்றி எரித்துவிட்டான்[2]. எஞ்சியுள்ள சில பாடல்களிலிருந்தே, அவர் கிருத்துவமத்தை எந்த விதத்தில் மறுத்திருந்தார் என்று தெரிகிறது[3]. அதாவது, கிருத்துவர்கள் விசயம் தெரிந்தவர்களிடம் தங்களது உரையாடல்களை வைத்துக் கொள்ள மட்டார்கள் என்றாகிறது. போர்ச்சுகீசியர் திருமலைக் கோவிலை கொள்ளையடிக்கத் திட்டமிட்டனர், ஆனால், ராமராயர் அவர்களது சதிதிட்டத்தை முறியடித்துவிட்டார். ஆனால், ராபர்டோ டி நொபிலி வந்து, மதுரை மீனாட்சி அம்மன் கோவில் முன்பு சர்ச்சாக இருந்தது, ஆனால், இந்துக்கள் அதனை கோவிலாக மாற்றிவிட்டனர் என்று கட்டிவிட்ட கதையினை இன்றும் கிருத்துவர்கள் நம்பிக்கொண்டிருக்கிறார்கள். அக்கட்டுக்கதையினை பரப்பி வருகிறார்கள்[4].

Deivanayagam, Johnson, Basakara dos, Devalkaa, Alva edison, Sameul

மற்ற பேராசிரியர்கள், அறிவிஜீவிகள், மேதாவிகள், பண்டிதர்கள், சாஸ்திரிகள் என்று சொல்லிக் கொள்ளும் கிருத்துவர்கள் – ஜான் சாமுவேல், மைக்கேல் அமலதாஸ், எம். தெய்வநாயகம், மைக்கேல் பாரடே, அலெக்ஸ்சாண்டர் ஹாரிஸ், நீனான் போன்றோர் – விடாமல் அதைப் போன்ற கட்டுக்கதைகளை சிறிதும் வெட்கமில்லாம் பரப்பி வருகின்றனர்[5]. இவ்வாறு அவர்களது “உரையாடல்கள்” மோசடிகளாக இருக்கின்றன. மேலும், விசயம் தெரிந்த இந்துக்கள் கிருத்துவத்திலுள்ள மடத்தனமான விசயங்களை எடுத்திக் காட்டினால், அத்தகைய ஆதாரங்களை அழித்து விடுகிறார்கள். அவற்றிற்கு மாறான, மக்களை ஏமாற்ற, திசைத்திருப்ப புதிய கட்டுக்கதைகளை உருவாக்குகிறார்கள். இதுதான் அவர்களது “உரையாடல்” நிலைப்பாடாக இருந்து வருகிறது.

Ave maria – Hinduized statue

இந்துமத ஆராய்ச்சி, இந்து–விரோத போக்கு, அவதூறான பிரச்சாரம், கிருத்துவ மிஷனரிகளின் கேவலமான முறை: ஐரோப்பியர் காலத்தில் ஆரம்பித்து வைக்கப்பட்ட ஆராய்ச்சி எப்பொழுதும் இந்துமதம், இந்து கடவுளர், வேதங்கள், வழிபாடு முயற்சிகள், நம்பிக்கைகள் என அனைவற்றையும் தாறுமாறாக புரிந்து கொண்டு அவற்ற தூஷித்து வந்துள்ள நிலையாக உள்ளது. பிறகு அதே தோரணையில் அவர்களது கலை, கட்டிடங்கள், விஞ்ஞானம், தொழிற்நுட்பம் போன்றவையும் கேவலமாகச் சித்தரிக்கப்பட்டது[6]. இந்துக்களை எப்பொழுதுமே அநாகரிகமானவர்கள், காட்டுமிராண்டிகள், ஜென்டுகள், நம்பிக்கையில்லாதவர்கள், விக்கிர ஆராதனையாளர்கள், பாவிகள், விதவைகளை எரிப்பவர்கள், சூத்திரர்களைக் கொடுமைப் படுத்துகிறவர்கள், தேர்த் திருவிழாவில் ரதத்தின் முன்பாக விழுந்து தற்கொலை செய்து கொள்பவர்கள் என்றெல்லாம் ஏளனம் செய்து எழுதி வைத்தனர்[7]. பிறகு வந்த இந்தியவியல் ஆராய்ச்சியாளர்கள் மற்றும் கிருத்துவ மிஷனரிகளும் அவற்றையே திரும்ப-திரும்ப எழுதி வைத்தனர். இன்றும் எல்லாவிதமான கிருத்துவ மிஷனரிகளும் அப்படியே எழுதி வருகின்றனர். இதுதான் அவர்களது “உரையாடல்”களின் லட்சணம்.

Bede Ashram – reconstructed temple

2010ல் தினமலரின் விளக்கம் பாராட்டுவதாக உள்ளது: கரூர் அருகே 60 ஆண்டுக்கு முன் மதமாற்ற நோக்கத்தில் உருவான ஒரு மடம், தற்போது மத நல்லிணக்கம் மூலம் அமைதிக்கு வழிகாணும் இடமாக மாறிவிட்டது[8] என்று ஆரம்பித்துள்ளது. இயற்கை சூழல் நிறைந்த காவிரி கரையில், அமைதி நாடிவரும் வெளிநாட்டினரை கவரும் சுற்றுலாத் தலமாகவும் மாறி வருகிறது. கரூர் மாவட்டம், குளித்தலை அருகே ராஜேந்திரம் பஞ்சாயத்துக்கு உட்பட்டது தண்ணீர்பள்ளி. கரூர் – திருச்சி தேசிய நெடுஞ்சாலை அருகே அமைந்துள்ள இவ்வூரில் காவிரி கரையில் சாந்திவனம் ஆசிரமம் அமைந்துள்ளது. ஃபிரான்ஸை சேர்ந்த பாதிரியார்கள் ஜூலியஸ் மோன்சானே, அபிசிக் ஆனந்தா இருவரும் சேர்ந்து 1950ல் மடத்தை துவக்கினர்[9]. மதமாற்றும் நோக்கத்தில் மடம் துவங்கப்பட்டாலும், இங்குள்ள ஆன்மிகம் மற்றும் கலாச்சாரத்தில் நாட்டமடைந்து அமைதிக்கு வழிதேடும் மடமாக மாறிவிட்டது. சாந்திவனத்துக்கு வெளிநாட்டினர் வருகை குறிப்பிட்ட காலங்களில் அதிகம் உள்ளது. இயற்கை சூழலுடன் கூடிய 15 ஏக்கர் தோட்டத்தில் தங்குவதற்கான 50க்கு மேற்பட்ட குடில் அமைக்கப்பட்டுள்ளது. தென்னை, வாழை, பலா, மா என கனி மரங்கள் இங்கு பந்தலாக நிற்கிறது. இங்கு வளரும் 40க்கு மேற்பட்ட பசுக்களுக்கு தேவையான புல் மற்றும் தீவனம் இவ்வளாகத்தில் உற்பத்தி செய்யப்படுகிறது. புதுச்சேரிக்கு அடுத்து இங்குதான் இயற்கை எழில்சார்ந்த பகுதியில் ஒரு ஆசிரிமம் அமைந்துள்ளது.

Bede Ashram – temple – Peter

மூன்று மதமுறைகள் பின்பற்றப் படுவது: இங்குள்ள கோவிலில் முறைப்படி தினசரி மூன்றுமுறை வழிபாடு நடக்கிறது. பிரம்மனை பிரதிபலிக்கும் வகையில் நான்கு முனிவர்கள் நான்கு திசைநோக்கி முதுகு ஒட்டிய நிலையில் அமர்ந்துள்ள ஒரு சிற்பமும் தியான மண்டபம் நடுவில் உள்ளது. இந்து, கிறிஸ்துவம், முஸ்லிம் முறைகளை பின்பற்றி சர்வ மத ஐக்கியமாக வழிபாடு நடக்கிறது. கோவில் சிற்பங்களும் மும்மத இணக்கத்தை வலியுறுத்தும் வகையில் சச்சிதானந்தா ஆஸ்ரமத்தில் அமைந்துள்ளது. சுற்றியுள்ள கிராமத்தில் அடிப்படை வசதிக்கு உதவி, குடிநீர் வசதி, சிறுதொழில் உதவி செய்யப்படுகிறது. சாந்திவனம் சார்பில் ஒரு முதியோர் காப்பகம், ஒரு குழந்தைப்பள்ளி நடத்தப்படுகிறது. ஜனவரி முதல் மார்ச் மற்றும் நவம்பர், டிசம்பரில் வெளிநாட்டினர் இங்கு வருகின்றனர். இவர்களுக்கு உணவு, வழிபாடு வசதி, யோகா மையம், நூலகம் உள்ளிட்ட வசதி செய்துதரப்படுகிறது. தற்போது 60ம் ஆண்டில் அடியெடுத்து வைத்துள்ள சாந்திவனம், தொடர்ந்து அமைதிக்கு வழிகாணும் இடமாக மாறி வருகிறது[10].

Bede Ashram – library

© வேதபிரகாஷ்

12-05-2015

[1]  “The Catholic Church rejects nothing that is true and holy in these religions. She regards with sincere reverence those ways of conduct and of life, those precepts and teachings which, though differing in many aspects from the ones she holds and sets forth, nonetheless often reflect a ray of that Truth which enlightens all men”^, Nostra Aetate, 2.

http://www.vatican.va/roman_curia/congregations/cfaith/cti_documents/rc_cti_1988_fede-inculturazione_en.html

[2] S. Somasundara Desikar, Tamil Pulavar Varalaru – Padinezham Nutrandu (Tamil – The History of Tamil Poets – 17^th Century), Madras, 1939, p.174.

[3] Sivaprakasar was a Shaivite saint-poet, who composed two works “Yesumathanirakaranam” (The Total Rejection of the religion of Jesus) and “Yesumathakandanam” (The Refutation and Condemnation of the Religion of Jesus). As four or five poems survived and they very strongly refute and reject the religion of Jesus, it can be inferred that the works must have been very critical about the Christianity.

[4] Vincent Cronin,  A Pearl to India – The Life of Roberto de Nobili, Rupert Hart-Davis, London, 1959.

[5] John Samuel, Michael Amaladoss, M. Deivanayakam, Michael Faraday, Alexander Harris, Ninan, and host of Christian professors, church historians and others have been engaged in such propagandist work. To push the Christian chronology in India to the first centuries, they bring the “myth of doubting Thomas” in their discourses. Without any shame they fabricate ‘evidence’ to support such baseless fables.

[6] Their studies and research started attacking the Hindu tradition with disparagement of Hindu manners and customs, denigration of Gods and Goddesses, blaspheming of Indian scriptures, belittling of Indian arts and sciences. Suppressing these facts, they started writing against the Hindus.

1. V. Ramakrishna Rao, Christian-Vaishnavite Dialogue: A critical Study, to appear in a book Inculturation and Dialogue in India by the Christian Missionaries, New Delhi.

[7] Thus, the Hindus have been mentioned as barbarians, non-believers, heathens, gentoos, idolaters, sinners, killers of widows, oppressors and suppressors of women and Sudras and so on.

[8] தினமலர், சாந்திவனம் மடத்தின் நோக்கம் அமைதி, அக்டோபர்.14, 2010: 02:39.

[9] ஜூலியஸ் மோன்சானே 1938ல் இந்த ஆசிரமத்தை ஆரம்பித்தார் என்று விகிபிடியா கூறுகிறது.

[10] http://www.dinamalar.com/news_detail.asp?id=106125&Print=1

கத்தோலிக்க ஆசிரமங்கள்: உள்-கலாச்சாரமயமாக்கல், மதங்களுக்கு இடையிலான உரையாடல், இறையியல் ஒப்பீடுகள் (1)!

கத்தோலிக்க ஆசிரமங்கள்: உள்–கலாச்சாரமயமாக்கல், மதங்களுக்கு இடையிலான உரையாடல், இறையியல் ஒப்பீடுகள் (1)!

ashram entrance

பேட் கிரிபித்ஸ் [Bede Griffiths (1906-1993)] என்ற கிருத்துப் பாதிரி, இந்து சாமியார் போல காவியுடை அணிந்து கொண்டு, சச்சிதானந்த ஆசிரமம் என்று தண்ணிர்ப்பள்ளி கிராமத்தில் இருந்தார்[1]. இந்து கோவிலைப் போன்று கட்டி, அதனை சர்ச் போல உபயோகித்து வந்தார். காவி நிறத்தில் அங்கிருந்த கட்டிடங்கள் மற்றும் குடிசைகளின் சுவர்களுக்கு வண்ணம் தீட்டப்பட்டது. அப்பொழுது சிலுவைக்குறியின் மீது ஓம் என்ற ஓங்காரத்தைப் பதித்து, அதுதான் ஏசு, அந்த பிரணவமான ஏசுதான் சிலுவையில் அறையப்பட்டார் என்று விளக்கம் அளித்தார். இருப்பினும் ஓம் / பிரணவம் சிலுவையில் அறையப்பட்டது போன்ற விக்கிரகத்தை கிருத்துவர்கள் இவ்விதமாக உபயோகப்படுத்துவது, அதற்கு திரிபு விளக்கம் கொடுப்பதை, இந்துக்கள் கடுமையாக எதிர்த்தனர். இது 1985களில் பிரச்சினையைக் கிளப்பி, இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸ் (சென்னை பதிப்பு) நாளிதழில் “ஆசிரியருக்கு கடிதம்” பகுதியில் பலவிசயங்களை வெளிக்கொணர்ந்தது. இந்துக்கள் மட்டுமல்லாது, கிருத்துவர்களும் அதனை எதிர்த்தனர், அதாவது புரொடெஸ்டென்ட் கிருத்துவர்கள் பலமாக எதிர்த்தனர், ஆசார-அடிப்படைவாத கத்தோலிக்கக் கிருத்துவர்கள், எங்கு தங்கள் மதம் ஒருவேளை நாளடைவில் நீர்த்து, தேய்ந்து, மறைந்து போய் விடுமோ என்று பயந்து எதிர்த்தனர்[2].

So called cosmic OM crucified

1987ல் நடந்த முதல் உரையாடல்[3]: “இந்துயிஸம் டுடே” (Hinduism Today) என்ற பத்திரிக்கையில் “கத்தோலிக்க ஆசிரமங்களை” விமர்சித்து கடிதங்கள் வெளி வந்தன. இவையெல்லாமே அமெரிக்காவில் வாழ்ந்த இந்துக்கள் மற்றும் கத்தோலிக்க சாமியார்கள் ஆதரித்தும்-மறுத்தும் எழுதிய கடிதங்கள் ஆகும். அங்கு பணக்காரர்களாகிய இந்துக்களுக்கு, இதைப்பற்றிய தாக்கம் குறைவாகவே இருந்ததால், சிலர் கிறிஸ்த்துவ ஆசிரமங்களை ஆதரிக்கவும் செய்தனர். இதெல்லாம் சமரசத்தை வளர்க்கும், ஒருவர் மற்றொருவர் மதத்தினைப் புரிந்து கொள்ள முடியும் என்றெல்லாம் வாதிட்டனர். உண்மையில் அங்கு இந்து ஆசிரமங்கள் கூட “சர்ச்சுகள்” என்றுதான் அழைக்கப்பட்டன. மற்றவை மடங்கள் மற்றும் கோவில்கள் என்று அறியப்பட்டன. அமெரிக்கக் கிருத்துவர்களைப் பொறுத்த வரைக்கும், இந்துக்கள் “விக்கிர ஆராதனைக்காரர்கள்” (Idolators) என்று ஏளனமாகவே குறிப்பிடப்பட்டனர். இதை சமத்துவ, சர்வமதம் பேசும் அறிவுஜீவி இந்துக்கள் எதிர்க்கவில்லை. சுவாமி விவேகானந்தர் கொடுத்த வளத்தினைக் கொடுத்து மறுக்கவில்லை. மாறாக சமத்துவத்துடன், சமரசத்துடன், அமெரிக்காவில் தங்களது பிழைப்பு சுமுகமாக நடக்க வேண்டுமே என்று எண்ணத்தில், தங்களை அதற்கேற்ற முறையில் மாற்றிக் கொண்டு வாழ்ந்தனர்.

ashram cosmic cross

1987ல் நடந்த முதல் இரண்டாவது உரையாடல்[4]: இந்தியன் எக்ஸ்பிரசில் இப்பிரச்சினை விசயமாக பல உரையாடல்கள் நடந்தன. மார்ச்.18 1987 என்று பேட் கிரிபித்ஸ், இங்கிலாந்து இந்தியாவுக்குக் கொடுத்த கொடை என்று புகழ்ந்து, வேய்ன் ராபர்ட் டீஸ்டேல் [Wayne Robert Teadale (1945-2004)] சொன்னது வெளியானது.  அவர் சச்சிதானந்த ஆசிரமத்தைப் புகழ்ந்து எழுதியதை “ஆர்.ஆர்” என்பவர் எழுட்தி பதிப்பித்தார். உடனே, மார்ச்.25, 1987 அன்று எல். ஸ்டீபன் (ஸ்தாபகர் மற்றும் நிர்வாகி, சச்சிதானந்த ஆசிரமம், குளித்தலை) என்பவரின் விளக்கம் வெளியானது.  இருப்பினும் சிலுபவையின் மீது ஓங்காரத்தைப் போட்டதைக் கண்டித்து, சாமி குலந்தைசாமி என்பவர் எழுதிய கடிதம் மார்ச்.30, 1987 அன்று வெளியானது. ஏப்ரல்.10.1987 அன்று இக்னேசியஸ் அப்சலாம், பேட் கிரிபித்ஸை ஆதரித்து எழுதினார். ஜோஸப் புலிகல் என்பவர் ஏப்ரல்.21, 1987 அன்று இத்தகைய, இந்து-கிருத்துவ கலப்பு முறைகள் எல்லாம் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டவை அல்ல என்று எடுத்துக் காடினார். வேய்ன் ராபர்ட் டீஸ்டேல் ஜூன்1. 1987 அன்று பேட் கிரிபித்ஸை ஆதரித்து எழுதினார். இதகு பதில் அளிக்கும் முறையில் ஜூன்.17, 1987 அன்று சாமி தேவானந்த சரஸ்வதி என்பவர்[5], ஒரு கடிதத்தை எழுதினார். பிறகு பேட் கிரிபித்ஸ் மற்றும் சாமி தேவானந்த சரஸ்வதி இருவரிடையே அக்டோபர் 1987 வரை கடித பரிமாற்றங்கள் ஏற்பட்டன. அடிப்படை கத்தோலிக்கர்கள் இதனை தீவிரமாகக் கண்டித்தனர். அத்தகைய விவரங்களை குலந்தைசாமி புத்தகத்தில் காணலாம்[6].

Henri Le Saux and Jules Monchanin

1989ல் நடந்த மூன்றவது உரையாடல்[7]: இது பிப்ரவரி 13, 1989ம் அன்று இந்தியன் எக்ஸ்பிரசில், கே. வி. ராமகிருஷ்ண ராவ் எழுதிய “சிலுவையில் அறையப்பட்ட ஓம்” என்ற தலைப்பில் வெளியான, கடிதத்தின் மீதான நீண்ட உரையாடல் தொடர்ந்தது. இது ஏப்ரல் 1989 வரை இந்தியன் எக்ஸ்பிரசில் மற்றும் தனிப்பட்ட முறையில் தொடர்ந்தது. இவ்வுரையாடல் மூலம், இப்பிரச்சினை உலகமயமாக்கப்பட்டது எனலாம். ஏனெனில் இப்பிரச்சினைப் பற்றி விவாதிக்கும், எழுதும் கிருத்துவ இறையியல் ஆசிரியர்கள் அதனைக் குறிப்பிட்டு எழுத ஆரம்பித்தார்கள்[8]. இதனை இந்துக்களின், கிருத்துவ மதத்திற்கு எதிரான போக்கு மாதிரி சித்தரிக்கப்பட்டது[9]. ஆனால், அவர்கள், அவ்வாறு இந்துமத சின்னங்கள், கருத்துகள், பண்டிகைகள், சுலோகங்கள் முதலியவற்றை தமது போல மாற்றிக் காட்டிக் கொள்தும், பிரச்சாரம் செய்வதும் சரியா என்பது பற்றி நாணயமாக விவாதிக்கவில்லை.

Wayne Robert Teasdale

பேட் கிரிபித்ஸ் பிறகு பிரான்சிஸ் சேவியர் குளூனி: 1993 பேட் கிரிபித்ஸ் காலமானது[10] பிறகு, இப்பிரச்சினை அமைதியானது போல இருந்தது. அங்குள்ளவர்கள் இவரை சாமியாராகவே பாவித்தனர். 87 ஆண்டுகள் வாந்த பேட் கிரிபித்ஸ் [1906-1993  (17 December 1906 – 13 May 1993)] அங்கேயே அடக்கம் செய்யப்பட்டார். இதற்குள் பிரான்சிஸ் சேவியர் குளூனி என்பவர் தமிழகத்திற்கு வர ஆரம்பித்தார். இவரும் சொசைடி ஆப் ஜீசஸ் (Society of Jesus) என்ற இயக்கத்தின் சாமியார் ஆவர். இவர் பல வைஷ்ணவர்களுடன் தனது உரையாடலை வைத்துக் கொண்டார். ராமகிருஷ்ண ராவ் வாசித்த, “கிருத்துவர்களின் “உள்-கலாச்சாரமயமாக்கல்” முறைகள்: ராபர்டோ டி நொபிலி முதல் பிரான்சிஸ் குளூனி வரை” என்ற ஆய்வுக்கட்டுரை கிருத்துவர்களிடையே சலசலபை ஏற்படுத்தியது[11]. பிரான்சிஸ் சேவியர் குளூனிக்கு (Francis Xavier Clooney) அதிகமாகவே கோபம் வந்தது. “கிருஸ்டியன் அக்ரெஸன்.காம்” என்ற இணைதளத்தில் கட்டுரை வெளியிடப்பட்டதை அவர் விரும்பவில்ல என்று பிறகு தெரிய வந்தது[12]. அவர் “பிரென்ட் லைனுக்கு”க் கொடுத்த பேட்டியில், அது கிருத்துவர்கள் மீதான தாக்குதல் என்ற முறையில் கருத்தை வெளியிட்டார். அப்பத்திரிக்கையும் அவ்வாறே பேட்டி மற்றும் கட்டுரைக்களை வெளியிட்டது[13].

Clooney-jefferey-kripal-ramakrishna-rao-attack-counter-attack-counter-counter-attack

வாடிகன் கவுன்சில் – II மற்றும் மதங்களுக்கு இடையிலான உரையாடல்:  “உள்-கலாச்சாரமயமாக்கல்” (Inculturation) என்ற கொள்கையுன் படி, கத்தோலிக்கக் கிருத்துவர்கள், வாடிகன் கவுன்சில் – II (Vatican Council – II)க்குப் பிறகு அத்தகைய வேளைகளில் ஈடுபட்டு வந்து கொண்டிருக்கிறார்கள். மதங்களுக்கிடையே உரையாடல் (Inter-faith / religious dialogue) என்றெல்லாம் சோதனைகளை செய்து வருகிறார்கள்[14].  உண்மையில் உரையாடல் என்றால், இருவர் இருக்க வேண்டும். கிருத்துவர் மற்றும் கிருத்துவர் அல்லாதவர், அதாவது, இந்துமதத்துடன் உரையாடல் வைத்துக் கொண்டால், ஒரு கிருத்துவர் மற்றும் ஒரு இந்து இருக்க வேண்டும். ஆனால், நடக்கும் உரையாடல்கள் பெரும்பாலும் ஒருதரப்புடையதாகத்தான் இருந்து வருகிறது. ஒரு கிருத்துவர் இந்துவிடம் வந்து பேசுவார், விவரங்களை கேட்டறிந்து கொள்வார், புத்தகங்கள் மற்ற குறிப்புகளையும் சேகரித்துக் கொள்வார். பிறகு, தான் ஏதோ அவருடன் உரையாடியது போலவும், முடிவில் அந்த இந்து கிருஸ்துவை ஏற்றுக் கொண்டார் அல்லது ஏற்றுக் கொள்ள தயாரக இருந்தார் அல்லது கிருஸ்துவை கடவுளாக மதிக்கிறார் என்று தனது கட்டுரை அல்லது சிறு-குறும்-புத்தகத்தில் முடித்து விடுவார். இன்னும் சொல்லப் போனால், அந்த இந்துவுக்கு, தான் அத்தகைய “உரையாடலில்” ஈடுபட்டார் என்பதே தெரியாது, ஏனெனில் அக்கிருத்துவர் அதனை சொல்வதில்லை. சீசன்பால்கு என்ற ஜெர்மானிய புரெடெஸ்டென்ட் மதப்பரப்பாளி அவ்வாறுதான் தான் இந்துக்களுடன் 300 மாநாடுகளில் விவாதித்தாக எழுதி வைத்தான்.

Bede Ashram – temple – Paul one side.

© வேதபிரகாஷ்

12-05-2015

[1] http://www.bedegriffiths.com/

[2]  விக்டர் குலந்தை நடத்திய “தி லெயிதி” (The Laity, Catholic Journal) என்ற மாதப்பத்திரிக்கையில், அத்தகைய விவரங்களை விளக்கமாகக் காணலாம்.

[3] Sitaram Goel, Catholic Ashrams, Voice of India, New Delhi, 1987, and subsequent enlarged and revisded editions.

[4] Sita Ram Goel, Catholic Ashrams, (Letter published in Indian Express March 28, 1989), Voice of India, New Delhi, 1994, p.161. Also, see here: http://voiceofdharma.com/books/ca/ch14.htm

[5] சாமி தேவானந்த சரஸ்வதி, ஒரு கன்னட நாட்டவர். கடந்த 50 ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக இந்தியாவில் வாழ்ந்து வருகிறார். இந்து மதத்தை ஏற்றுக் கொண்டு, திருமுல்லைவாயில் வைஷ்ணவி தேவி ஆலயத்தின் வளாகத்தில் உள்ள குடிலில் வாந்து வந்தார். இப்பொழுது திருவண்ணாமலையில் வாந்து வருகிறார்.

Canadian author Swami Devananda Saraswati is a Smarta Dashanani sannyasi who took his Vedic initiation from a renowned mahamandaleswar at Prayag in 1977. His purvasrama family were middle class professionals and God-fearing Protestant Christians. He did not complete high school and is self-educated through reading books on all subjects, with a special interest in religion and history. He has travelled extensively in Canada, USA, Europe, North Africa, West Asia and India. His experiences during these wandering years include service in a communist kibbutz during the Six Day War in Israel and some months spent in retreat in a Franciscan hermitage near Assisi, Italy. He has been living in India since 1967. https://in.linkedin.com/in/10008

[6] Swami Kulandaisami, (Victor J. F. Kulandai), The Paganization of the Church in India, “Galilee”, No.6, Nimmo Road, San Thome, Madras, 1988

[7] Sita Ram Goel, Catholic ashrams – Sanyasins or Swindlers, Voice of India, New Delhi, 1988.

[8] Paul M. Colins, Christian Inculturation in India: Liturgy, Worship and Society, Ashgate Publication Limited, London, 2007, p.155.

[9] Collins, Paul M. The Praxis of Inculturation for Mission: Roberto de Nobili’s Example and Legacy, Ecclesiology, Volume 3, Number 3, 2007 , pp. 323-342(20)

[10] http://www.bedegriffiths.com/bede-griffiths/

[11] “From De Nobili to Clooney: The Christian methods of Inculturation” at TNHC Mayiladthurai session, many mistook me as a Christian. The paper was presented during the 12th session of Tamilnadu History Congress Mayiladuthurai, Tamilnadu, on 30th October to 2nd October 2005.

[12]  ஜி.பி.ஶ்ரீனிவாசன் என்பவர் அதனை ராமகிருஷ்ண ராவுக்குச் சொல்லாமல், அந்த இணைதளத்தில் போட வைத்தார். மேலும் தனது பெயரையும் கட்டுரை ஆசிரியர் என்று குறிப்பிட்டுக் கொண்டார். இருப்பினும், இதன் மூலமாகவும் “உரையாடல்” தொடர்ந்தது கிருத்துவர்களின் மனப்பாங்கினை அறிந்து கொள்ள உதவியது.

[13] http://www.christianaggression.org/item_display.php?type=ARTICLES&id=1132002640

One Nandagopal R. Menon under “Virtual Assaults” has discussed my paper in his own way in “Frontline” Volume 23 – Issue 03, Feb. 11 – 24, 2006, for more details, see here:

http://www.frontlineonnet.com/fl2303/stories/20060224002009600.htm

[14] Sitaram Goel, History of Hindu-Christian Encounters, Voice of India, New Delhi, 1989